درمورد زندگی

فایزه یه بار گفت که کاش دوست پسرم طوری بود که هر وقت پیام می داد, کلی ذوق می کردم. اینجوری خیلی هیجان داره.

منم گفتم این تنها در صورتی ممکنه که وقتی نیست و پیام نمیده, به بدترین شکل ممکن منتظرش باشی و دهنت از هزار وجه پاره بشه...

یکم فکر کرد گفت اره...چه حرفی زدی!

برعکسش هم ممکنه: با طرف خیلی حال میکنی و همه چی ردیفه و ...وقتی از دستش میدی, انگار کل زندگیتو از دست دادی.

حالا کنار همه ی لذت های خفن زندگی هم, فقدان های بزرگ نشسته. فقط هنوز زمانش نرسیده... که یه روز می رسه.

هر چند که این به معنی کناره گرفتن نیست؛ باید لذت برد و رنج کشید؛ اینجوری زیبا تره.