در راستای پیداکردن کار.
امروز با فرزاد رفتیم به چند تا هنرستان توو قیطریه کارت های تدریس خصوصیمو پخش کردم. از اول هم این پیشنهاد خودش بود که برم دنبال مدارس مناطق بالاتر که بتونم قیمتو ببرم بالا.
اونم چند تا مدرسه ی دخترونه میشناخت که کنار هم بودن و ما رفتیم سراغشون. چند تا از مدرسه ها رو رفتم با معاون هاشون صحبت کردم و خودمو معرفی کردم و گفتم تدریس خصوصی میکنم. اغلبشون هم استقبال خوبی کردن و منم یه دسته کارت به هر کدومشون دادم.
یه مدرسه هم که تازه تعطیل شده بود رو دیدیم و به فرزاد گفتم بریم به خود بچه ها کارت بدیم. یه دسته کارت خودم برداشتم و یه دسته دادم به فرزاد. از شانسمون هم اولین دخترهایی که اومدیم بهشون کارت بدیم خیلی شیطون بودن و من تا کارتو گرفتم سمتشون, یکیشون گف: داری بهم شماره میدی؟؟
منم سریع گفتم اره...
بعد فرزاد یه نگاه به من کرد و گفت نظرت چیه فقط خودت اینکارو بکنی؟؟
_اره حتما.
بعد رفتم سمت بچه ها که دسته دسته از مدرسه میومدن بیرون و با یه لبخند خوب و یه حالت دوستانه کارتمو بهشون میدادم. اغلبشون بدون اینکه بدونن چیه, میگرفتن و تشکر میکردن. بعضیا هم میپرسیدن این چیه و منم خیلی کوتاه میگفتم که من تدریس خصوصی ریاضی میکنم, شاید به کارتون بیاد.
واکنش بچه ها از اونی که فکر میکردم خیلی بهتر بود. حتی یه دسته از بچه ها که دور هم ایستاده بودن, دیدم دارن به من نگاه میکنن و پچ پچ میکنن. بعد یکیشون گفت موهات خیلی قشنگه!! (دیروز ارایشگاه بودم و موهامو خیلی کوتاه کردم.)
گفتم مرسی...
بعد اون یکی با یه حالت شیطونی گفت خیلی خوشگلی. و سریع رد شد.
خنده م گرفت و گفتم قربونت برم.
حدود چهل تا کارت پخش کردم و بعد که داشتم با فرزاد صحبت میکردم, گفتم اینجوری که کارت هارو خودم به بچه ها بدم خیلی بهتره. چون اصلا معلوم نیست معاون ها کارتمو بهشون بدن یا نه...
بعد که کارت ها رو پخش کردیم, تا تجریش پیاده رفتیم و کلی حرف زدیم. حرف های خیلی عادی.
بعد هم رفتیم تجریش مرغ سوخاری خوردیم که فرزاد حساب کرد. گفت عوض دیر اومدن من. و هر چی اصرار کردم نذاشت سهم خودمو حساب کنم. و ناهارش بسیار خوشمزه بود؛ مخصوصا اینکه جفتمون داشتیم از گشنگی میمردیم.
